Niewątpliwie książka Przemysława Liziniewicza to opowieść o dwóch światach: dzieciństwie i dorosłości. Dzieciństwo to różne przygody, spotkania rodzinne, to kolorowy okres życia bo u boku bliskiej i czasem nadopiekuńczej osoby - babci. Prawdą jest, że wychowanie dziecka przez babcię ma swoje dobre i złe strony. Z jednej strony babcia rozszerzyła Punktowi świat o przeszłość, której rodzice nie zawsze znają gdyż już od najmłodszych lat opowiadała Punktowi o czasach okupacji i o wojnie. Z drugiej zaś strony stałe przebywanie z babcią pozbawiło Punkta pewnych radości dzieciństwa, nauczyło przesadnej ostrożności i zatroskania o własne zdrowie.

Główny bohater Punkt to raz małe dziecko, innym razem kilkuletni chłopiec. To także ceniący niezależność, zbuntowany i uparty, czasem ironiczny i sceptyczny nastolatek, ale też z biegiem życia potrafiący zaprzyjaźnić się ze światem zewnętrznym. Trzeba dodać, iż przedstawione w książce przeżycia i doznania bohatera są zachowane w pewnej chronologii ponieważ autor celowo przeskakuje do czasów późniejszych a następnie przechodzi do przedstawienia okresu późnej młodości wszystko po to, iżby na koniec opowiedzieć o platonicznej miłości do pewnej kobiety.